نقش هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی در تبیین و پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه

این پژوهش با هدف تعیین نقش هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی در تبیین و پیش بینی تغییرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر اول متوسطه شهرستان مراغه در سال تحصیلی 94- 1393 انجام گرفت. نمونه مورد مطالعه شامل 336 نفر (185 دختر و 151 پسر) بود که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه شخصیت کالیفرنیا و هوش هیجانی سیبر یا شرینگ بود. معدل کل سال قبل، ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شده بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها حاکی از آن است که هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری دارد(05/0p<)؛ اما رابطه معناداری بین سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دیده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه داد که مؤلفه های هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی در پیش­بینی نمره پیشرفت تحصیلی سهم دارند.. از میان مؤلفه­های هوش هیجانی (خودکنترلی، هوشیاری اجتماعی، مهارت های اجتماعی، خودآگاهی و خود انگیزی) فقط دو مؤلفه خودآگاهی و خود انگیزی و از بین مؤلفه های سازگاری اجتماعی (قالب اجتماعی، روابط خانوادگی، روابط آموزشی و روابط ضد علایق اجتماعی) فقط دو مؤلفه روابط آموزشی و روابط ضد علایق اجتماعی، از توان کافی برای پیش بینی تغییرات پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان برخوردار بودند.